Nama:Siti Fatimah Azzahra Bt Bahari
No Siri: 004
No Metrik:15021415
Namanya ialah Abu Tufail Ubay bin Ka’ab bin Qis bin ‘Ubaid
al-Anshari al-Khazraji. Beliau ialah Sayyid al-Qurra’ (pemimpin para pembaca
al-Quran)
Tubuhnya sederhana,tidak terlalu gemuk dan tidak pendek.
Meskipun begitu beliau sangat disegani dalam kalangan para sahabat.
Beliau dibesarkan di Madinah. Kebanyakkan waktu dalam
hidupnya digunakan untuk bertadabbur dan berinteraksi dengan alam.
Beliau cenderung untuk hidup menyendiri dan menjauhi orang
ramai kerana penumpuan dan hobinya adalah belajar, membaca dan menulis.
Terdapat riwayat dalam al-Isabah karangan Ibn Hajar yang menunjukkan
bahawa sebelum Rasulullah diutus, beliau amat suka mengkaji kitab Taurat yang
didapati daripada jirannyaseorang Yahudi di Yathrib. Meskipun demikian, beliau
tidak terpengaruh dengan pemikiran Yahudi. Bahkan daripada apa yang dibaca,
berasa buntu kerana tidak menemui
jawapan terhadap apa yang difikirkan, tentang kejadian langit dan bumi, malam
dan siang, serta pelbagai kejadian makhluk yang amat mengagumkan.
Pada suatu malam Allah telah
melorongkan laluan hidayah kepadanya untuk menerima ajaran Islam. Beliau
mendengar khabar tentang kerasulan Muhammad s.a.w. Beliau telah pergi kepada
sahabatnya Sa’ad bin al-Rabi’ untuk bertanya tentang Islam. Sa’ad telah pun
menerima Islam setelah terpegun dan menyakini dakwah Nabi yang dilakukan dengan
cara hikmah, nasihat yang baik dan akhlak yang menawan hati. Setelah mendengar
penjelasan Sa’ad, akhirnya dengan penuh kesedaran beliau memeluk Islam, lalu
beliau pergi menghadap Rasulullah dan menyatakan baiah kepada Rasulullah s.a.w.
Suatu hari Rasulullah bertanya
kepadanya: “ Wahai Abu Munzir! Manakah ayat dalam kitab Allah yang paling
besar?”. Beliau menjawab: “ Allah dan Rasul-Nya lebih mengetahui.”
Rasulullah mengulangi pertanyaan
tadi: “Wahai Abu Munzir! Apakah ayat dalam kitab Allah yang paling
agung?”Beliau menjawab: “Allah, tidak ada tuhan selain-Nya Zat yang hidup dan
memberi kehidupan.”
Kemudian Rasulullah menepuk dadanya
dengan tangan Baginda seraya berkata: “Semoga Allah memberikan keberkatan ilmu,
wahai Abu Munzir!”. (Rasulullah menggelarkannya dengan Abu Munzir, bermaksud
bapa pemberi peringatan).
Pada waktu Rasulullah keluar dari
Madinah, Beliaulah yang menggantikan Nabi s.a.w untuk menjadi imam solat.
Kerana ilmunya yang dalam juga, Rasulullah melantiknya untuk menguruskan para
duta yang dihantar untuk mengajarkan al-Quran ke seluruh pelosok tempat.
Lagi yang berkaitan dengan kehebatan
peribadinya sepertimana yang diriwayatkan oleh Abdullah bin ‘Amr r.a, bahawa
Rasulullah s.a.w bersabda yang bermaksud: “Ambillah al-Quran (belajarlah)
daripada empat sahabat; Ibn Mas’ud, Salim hamba kepada Huzaifah, Ubay dan Mu’az
bin Jabal.”
Umar bin Khattab berkata: “Ketua (sayyid)
umat Islam ialah Ubay bin Ka’ab.” Sayidina Umar al-Khattab juga telah
memintanya agar terlibat dalam pengumpulan al-Quran.
Antara kelebihan Ubay ialah
kemampuannya dalam berpidato sehingga menyebabkan apabila dia mengemukakan
bicara di hadapan jumhur, maka mereka semua mendongak dan telinga dipasang
kerana terpukau dan terpikat. Ini kerana keikhlasannya dalam menyampaikan
Islam.
Tatkala wilayah Islam bertambah
meluas dan dilihatnya sebahagian kaum Muslimin mula menyeleweng dengan mengampu
para pemimpin, Ubay tampil dengan nasihat-nasihat yang tegas: “Celakalah bagi
kamu! Tetapi saya tidak menyesal melihat nasib mereka, hanya yang saya
sayangkan ialah kaum Muslimin yang berada diambang bahaya disebabkan oleh
mereka!”
Kerana kesolehan dan ketaqwaannya,
Ubay selalu menangis setiap kali teringat akan Allah dan hari akhirat.
Antara kata-kata motivasinya adalah:
“Dulu (sebelum Rasulullah wafat),
kita semua bersama Rasulullah dan pandangan kita selalu sama (bersepakat).
Setelah Baginda meninggalkan kita, pandangan kita selalu berlainan, ada yang
menoleh ke kanan dank e kiri.
“Sesiapa meninggalkan sesuatu kerana
Allah, nescaya Allah akan gantikan dengan lebih baik dari arah yang tidak
diketahui. Dan sesiapa yang bakhil terhadap rezeki Allah nescaya Allah akan
ambil daripadanya dari arah yang tidak diketahui.” (Safwah al-safwah,Jil
1,hlm.198)
Beliau adalah antara sahabat yang
berdamping rapat dengan Rasulullah dan telah meriwayatkan sekitar 164 buah
hadis daripada Baginda s.a.w.
Dalam riwayat hidupnya seperti yang
terdapat dalam alIsabah, beliau pernah bertanya kepada Rasulullah
tentang penyakit yang menimpa seseorang. Baginda s.a.w telah bersabda yang
bermaksud: “Ia adalah kafarah (penghapusan) terhadap dosa seseorang itu.”
Mendengar penjelasan Baginda itu,
Ubay telah memohon kepada Allah agar ditimpakan sesuatu penyakit yang akan
menghapuskan dosa-dosanya. Beliau telah ditimpa demam yang berpanjangan hingga
hari beliau kembali kepada Allah. Menurut riwayat, badannya sentiasa panas
seperti demam kerana doanya agar dihapuskan dosa-dosanya. Benar sekali sabda
Nabi s.a.w. dalam sebuah hadis riwayat Muslim no. 2575, maksudnya: “Janganlah
kamu mencela demam kerana demam itu akan menghapuskan dosa-dosa sepertimana api
menghilangkan kotoran-kotoran pada besi.”
Beliau wafat pada tahun 21 Hijrah
ketika pemerintahan KhalifahUthman bin Affan.
No comments:
Post a Comment